یافته‌های بالینی، ‌دموگرافی و پاراکلینیکی سرگیجه‌های مرکزی و محیطی

چکیده مقدمه: سرگیجه یکی از شکایت‌های شایع پزشکی بوده و به دلیل ابتلای دستگاه‌های وستیبولر محیطی یا مرکزی ایجاد می‌شود. با توجه به نقش عوامل ژنتیک و سبک زندگی و عادت ویژه غذائی بر بروز برخی انواع سرگیجه و با توجه به نیاز آگاه‌سازی بیماران و پزشکان خانواده از علل شایع و چهره‌های بالینی گوناگون آن لازم بود در منطقه گیلان مطالعه‌ای بر شایع‌ترین علل و تفاوت نشانه‌های انواع مرکزی و محیطی سرگیجه انجام شود. هدف: تعیین فراوانی نسبی و یافته‌های بالینی، دموگرافی و پاراکلینیک سرگیجه‌های مرکزی و محیطی مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی بر 152 بیمار مراجعه‌کننده با شکایت سرگیجه به بیمارستان‌های امیرالمومنین(ع) و پورسینای رشت از مهر 1390 تا مهر 1391 انجام شد. اطلاعات بیماران شامل ویژگی‌های دموگرافی، معاینه بالینی و شواهد پاراکلینیک، جمع‌آوری و با نرم‌افزار SPSS-17 و آزمون‌های chi square و فیشر تجزیه و تحلیل شد. نتایج: از 107 بیمار زن و 45 مرد (میانگین سنی 8/16±84/51 ساله)، 55 نفر(2/36%) علایم شنوایی و 30 نفر(7/19%) شکایات نورولوژی (دوبینی، اختلال تکلم و علایم عصبی موضعی) داشتند که از دسته اول40 نفر(3/26%) در گروه محیطی و 1 نفر(6/0%) در گروه مرکزی(007/0p=) و در دسته‌دوم 7نفر(6/4%) در گروه محیطی و 15نفر(8/9%) در گروه مرکزی قرار گرفتند(0001/0p=). برای 113 نفر MRI مغز انجام شدکه در 5/19% موارد نقایص آسیب‌شناسی مرتبط با سرگیجه را نشان داد. در 99 نفر اودیومتری انجام شد که در 4/38% موارد مختل و در بقیه طبیعی بود. در مجموع 2/59% علل سرگیجه را علل محیطی و در راس آن سرگیجه حمله‌ای خوش‌خیم وضعیتی (BPPV)(8/47%) تشکیل می‌داد. فراوانی سرگیجه مرکزی و محیطی برحسب گروه سنی اختلاف معنی‌دار نداشت اما به تفکیک جنس سرگیجه مرکزی در مردان نسبت به زنان شایع‌تر بود(04/0=P). نتیجه‌گیری: شایع‌ترین نوع سرگیجه در جمعیت مورد بررسی انواع محیطی بود. نقش معاینه بالینی در شناسایی نوع سرگیجه بسیار مهم است.